Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Η πρώτη μέρα στο σχολείο


Η πρώτη μέρα στο σχολείο του Ν. Καζαντζάκη
Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα από το πέμπτο κεφάλαιο του πεζογραφήματος Αναφορά στον Γκρέκο (1961), που δημοσιεύτηκε ύστερα από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη. Στην πραγματικότητα είναι η αυτοβιογραφία του συγγραφέα, πολύ χρήσιμη για να κατανοήσουμε την προσωπικότητα και το λογοτεχνικό έργο του. Oλόκληρο το πέμπτο κεφάλαιο αναφέρεται στις συχνά επώδυνες εμπειρίες του νεαρού Ν. Καζαντζάκη από το δημοτικό σχολείο, σε εποχές (τέλη του 19ου αιώνα) που οι εφαρμοζόμενες παιδαγωγικές μέθοδοι ήταν ιδιαίτερα αυταρχικές. Ειδικότερα, στο απόσπασμα παρακολουθούμε την πρώτη του μέρα στο δημοτικό σχολείο αλλά και τις αναμνήσεις του από το δάσκαλο της τετάρτης τάξης, που τότε ήταν και η τελευταία, αφού το δημοτικό ήταν τετρατάξιο.

Με τα μαγικά πάντα μάτια, με το πολύβουο, γεμάτο μέλι και μέλισσες μυαλό, μ’ ένα κόκκινο μάλλινο σκούφο στο κεφάλι και τσαρουχάκια με κόκκινες φούντες στα πόδια, ένα πρωί κίνησα, μισό χαρούμενος, μισό αλαφιασμένος, και με κρατούσε ο πατέρας μου από το χέρι. Η μητέρα μού είχε δώσει ένα κλωνί βασιλικό να τον μυρίζουμαι, λέει, να παίρνω κουράγιο, και μου κρέμασε το χρυσό σταυρουλάκι της βάφτισής μου στο λαιμό.
— Με την ευκή του Θεού και με την ευκή μου…, μουρμούρισε και με κοίταξε με καμάρι.
Ήμουν σαν ένα μικρό καταστολισμένο σφαγάρι κι ένιωθα μέσα μου περφάνια και φόβο· μα το χέρι μου ήταν σφηνωμένο βαθιά μέσα στη φούχτα του πατέρα μου κι αντρειευούμουν. Πηγαίναμε, πηγαίναμε, περάσαμε τα στενά σοκάκια, φτάσαμε στην εκκλησιά του Αϊ-Μηνά, στρίψαμε, μπήκαμε σ’ ένα παλιό χτίρι, με μια φαρδιάν αυλή, με τέσσερις μεγάλες κάμαρες στις γωνιές κι ένα κατασκονισμένο πλατάνι στη μέση. Κοντοστάθηκα, δείλιασα· το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα.
O πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάδεψε· τινάχτηκα· ποτέ δε θυμόμουν να μ’ έχει χαδέψει· σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:
— Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος· κάμε το σταυρό σου.
O δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι· κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα· μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.
— Ετούτος είναι ο γιος μου, του ’πε ο πατέρας μου.
Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παρέδωκε στο δάσκαλο.
— Το κρέας δικό σου, του ’πε, τα κόκαλα δικά μου· μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο.
— Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη· έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα.


 Πηγή: ψηφιακό σχολείο (http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A107/391/2586,10084/)




Πρώτη μέρα στο νέο σχολείο... για πάντα – Ρ.Λ. Στάϊν

 Την πρώτη μέρα που ξυπνάει για να πάει στο σχολείο, ο Άρτι πέφτει από το κρεβάτι και χτυπάει το κεφάλι του. Όταν παραπονιέται στη μαμά του, εκείνη του απαντάει: «Απλώς έχεις αγχωθεί που θα πας σ’ ένα καινούριο σχολείο». Στο πρωινό, ο αδερφός του, ο Έντι, τον πιτσιλάει παντού με σιρόπια και ο Άρτι αναγκάζεται να φύγει από το σπίτι με γλιτσιασμένο μαλλί. Στο δρόμο για το σχολείο βρέχεται με λασπόνερα και φαίνεται σαν να τα έχει κάνει πάνω του. Αυτή δεν είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο. Είναι η χειρότερη μέρα στο σχολείο. Τη δεύτερη μέρα που ξυπνάει για να πάει στο σχολείο, ο Άρτι πέφτει από το κρεβάτι και χτυπάει το κεφάλι του. Όταν παραπονιέται στη μαμά του, εκείνη του απαντάει: «Απλώς έχεις αγχωθεί που θα πας σ’ ένα καινούριο σχολείο». Τι; Αυτή η μέρα είναι ολόιδια με τη χθεσινή. Θα βρει ο Άρτι τρόπο να την αλλάξει ή θα μείνει παγιδευμένος στην πρώτη μέρα στο νέο σχολείο για πάντα;

 Πηγή: http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1000957/prwth-mera-sto-neo-sxoleio-gia-panta

 

Τέλλος Άγρα, Πρώτη μέρα στὸ σχολειό

«Τόση βιάση και σπουδή ;
Για πού πας καλό παιδί ;
Κίνησες νωρίς – νωρίς
και τρεχάτος προχωρείς ;
Στάσου δα να διασκεδάσεις
με τις ομορφιές της Πλάσης !
Κόψε απ' τα περβόλια πάλι
του χινόπωρου τα κάλλη !»
«Να σταθώ ; Δεν ευκαιρώ ,
γιατί πάω στο φτερό .
Και που πάω ,να στο πω ;
Στο σχολείο μου π' αγαπώ !
Άνοιξε για πρώτη μέρα .
Βλέπεις τα παιδιά εκεί πέρα ;
Έχουν μόνα τους ταιριάξει
χωριστά κάθε μια τάξη .»
«Είσαι , βλέπω , μαθητής .
Μα στον ώμο τι κρατείς ,
που με τη ματιά την πρώτη
σ' έκαμα για στρατιώτη ;»
«Είναι τ' άρματά μου αυτά ,
τ' ακριβά τ' αγαπητά :
Το κοντύλι μου κι η πλάκα ,
το βιβλίο μου στη σάκα .
Κι έλα πια να σε χαρώ ,
με ρωτάς και αργοπορώ ...
Είναι η ώρα περασμένη ,
άκου , ο κώδωνας σημαίνει .»

 
Πηγή:  http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/tellos_agras_poems.htm


Η πρώτη μέρα στο σχολείο του ...Nemo!

Λογοτεχνία και ναρκωτικά, προτάσεις από τη σχολική μας βιβλιοθήκη και όχι μόνο

Με αφορμή το βιβλίο Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της (Άλκη Ζέη), για το οποίο συζητήσαμε διαβάζοντας το απόσπασμα του σχολικού βιβλίου, αναζήτησα στη σχολική μας βιβλιοθήκη κι άλλα βιβλία με θέμα τα ναρκωτικά, ενώ κάποιοι από εσάς πρότειναν και άλλα που είχαν διαβάσει.  Βιβλία όχι μόνο για εφήβους αλλά και ενήλικες.

Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Στο τσιμεντένιο δάσος  
(μια πρόταση της συμμαθήτριας σας Βορδού Άννας, Β1)
Η Κόννη, μια δεκαεξάχρονη Ελληνίδα του απόδημου Ελληνισμού, έρχεται στην πυκνοδομημένη Αθήνα, το «τσιμεντένιο δάσος», για να περάσει τις καλοκαιρινές της διακοπές κοντά στην άρρωστη γιαγιά της. Σ’ αυτό το αλλιώτικο «δάσος» η Κόννη, που συνηθίζει να φοράει πάντα κάτι κόκκινο, θα συναντήσει σαν μια σύγχρονη έφηβη «κοκκινοσκουφίτσα» έναν από τους πιο φριχτούς λύκους της εποχής μας. Είναι ένας «λύκος» που ύπουλα, με προσωπείο ευπρεπούς ενήλικου, προσπαθεί όχι να την καταβροχθίσει, αλλά να την εξοντώσει διαφορετικά: με τη μύηση στον κόσμο του «λευκού θανάτου», των ναρκωτικών. Χρησιμοποιεί πολλά μέσα ο «κύριος» αυτός για να πετύχει τον σκοπό του. Με επιτήδειο τρόπο, πλησιάζει και προσπαθεί να εμπλέξει ακόμα και τη γιαγιά της. Η Κόννη όμως θα σταθεί τυχερή. Η παρουσία και η παρέμβαση ενός φοιτητή που τον γνωρίζει στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται η γιαγιά της θα σταθεί καταλυτική για την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και για τη σωτηρία της Κόννης.


Λίτσα Ψαραύτη, Επικίνδυνα παιχνίδια 
(στη σχολική μας βιβλιοθήκη)
Η Μαρία είναι τελειόφοιτη γυμνασίου. Όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή της ως τη μέρα που αρχίζει να κάνει παρέα με το Μάρκο, ένα αγόρι της δευτέρας λυκείου. O Μάρκος τη σπρώχνει στα ναρκωτικά, στα χάπια και στα "τριπάκια". H Μαρία περνάει όλα τα στάδια του εξευτελισμού και της ταπείνωσης και φτάνει ως την κόλαση. Θα μπορέσει τελικά να γλιτώσει και να γιατρέψει τα τραύματα του κορμιού και της ψυχής της; Θα τη σώσει η αγάπη των γονιών της; Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τα σημερινά παιδιά και τους εφήβους που τολμάει να βάλει το μαχαίρι βαθιά και να περιγράψει με σκληρή γλώσσα το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας, τα ναρκωτικά.


Μάνος Κοντολέων, Το παιχνίδι που σκοτώνει
 (στη σχολική μας βιβλιοθήκη)
Ο Στέφανος, μαθητής του Λυκείου, ζει μαζί με τους γονείς του και τον μικρότερο αδελφό του. Σε ένα πάρτι, αυτός και ο πιο καλός του φίλος, ο Στάθης, θα γνωρίσουν τον Πέτρο και τη Νότα… και μαζί με αυτούς θα γνωρίσουν και άλλους τρόπους διασκέδασης. Έτσι η ζωή του Στέφανου θα αλλάξει, ενώ ο ίδιος όπως και ο φίλος του θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Ένα ταξίδι που μπορεί να οδηγεί στον θάνατο.
Ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα για το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών. Για τους νεανικούς έρωτες, τις αστόχαστες αποφάσεις, αλλά και τα τραγικά αδιέξοδα. Από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα για νέους, που έχει μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία και στη μικρή οθόνη.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Αστραδενή, ένα ακόμη παιδί μετανάστης στο νέο του σχολείο

Αστραδενή - Κωνσταντίνα...
Μοιάζουν οι δύο περιπτώσεις; 
Προσέξτε πώς παρουσιάζεται η δασκάλα και οι συμμαθητές της Αστραδενής.  
Πόσο δύσκολη θα ήταν για σας η προσαρμογή σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον; Τι θα σας άγχωνε περισσότερο;


Ευγενία Φακίνου

[Η Αστραδενή στο νέο σχολείο της]

image187
Η Αστραδενή ζει με την οικογένειά της στη Σύμη. Όμως η ζωή στο νησί είναι δύσκολη και ο πατέρας της αναγκάζεται να πουλήσει το καΐκι του και να μετακομίσει όλη η οικογένεια στην Αθήνα. Η Αστραδενή νοσταλγεί τη ζωή στο νησί, το σπίτι της, το σχολείο της, τους γείτονές της, τους φίλους της και τα χαρούμενα παιχνίδια μαζί τους. Νιώθει αποξενωμένη στο νέο της περιβάλλον, ιδιαίτερα όταν στο καινούργιο σχολείο τής συμπεριφέρονται με περιφρόνηση. Τα αποσπάσματα που θα διαβάσετε στη συνέχεια έχουν να κάνουν με το σχολείο και το περιβάλλον του.

image188 ραία! Λοιπόν, αυτή είναι η τάξη μου! Η Ε3!... Πρέπει να βάλω κάποιο σημάδι για να τη βρίσκω. Καλά θα δω..., γιατί ο κύριος ανοίγει μια πόρτα... Με σπρώχνει απαλά μέσα...
Πρώτα είδα την κυρία μας. Τη δασκάλα μας. Δεν ξέρω αν είναι νέα ή μεγάλη. Έχει μαζεμένα τα μαλλιά της σφιχτό κότσο και φοράει γυαλιά.
«Τι συμβαίνει, κύριε Γιώργο;».
«Μια καινούργια μαθήτρια, δεσποινίς».
(Ώστε είναι δεσποινίς κι όχι κυρία. Δεν έχει παντρευτεί κι είναι μεγαλούτσικη).
«Στη δική μου τάξη βρήκανε να τη βάλουνε... Έχουμε κιόλας 62 παιδιά. Τέλος πάντων. Ευχαριστώ, κύριε Γιώργο».
Στεκόμουνα κάπου κοντά στην έδρα. Κοίταξα την τάξη. Μεγάλη ήτανε κι όμως νόμιζες ότι θα έσκαγε σε λίγο από τα πολλά παιδιά. Είχε τέσσερις σειρές θρανία. Στα πιο πολλά θρανία καθόντουσαν τρία τρία παιδιά. Και είχε και δυο θρανία στο πλάι της έδρας.
«Βρες μια θέση και κάτσε», μου 'πε η κυρία.
Εκεί στη δεύτερη σειρά στο τρίτο θρανίο κάθονται δυο κορίτσια. Συμπαθητικά μου φαίνονται. Προχωρώ προς τα κει. Όταν φτάνω όμως... έχουν κάτσει στις δυο άκρες του θρανίου και κάνουν ότι δε με βλέπουν. Τι να κάνω τώρα; Να τους πω «πήγαινε πιο μέσα...», δεν μπορώ. Κοιτάζω γύρω. Όλοι κάνουν ότι κοιτάνε τα τετράδιά τους. Ξέρω όμως ότι εμένα κοιτάνε. Τι θα κάνω...
Αναστενάζω.

Άλκη Ζέη, Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της






Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Και έλεγε ότι δε θα ακούσει σήμερα τη γιαγιά της και τις τρεις αχώριστες φίλες της.  Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια.  Ε, βέβαια, πού να καταλάβουν αυτές από εφηβεία, που είναι της γενιάς της Κατοχής!  «Μα δεν πήρες είδηση τίποτα;» ρωτάει και ξαναρωτάει η γιαγιά.

«Όχι, τίποτα.»  Είχε τόσο χαρεί για την καινούρια τους ζωή στη Γερμανία, που ούτε της πέρασε απ’ το νου πως οι γονείς της μια μέρα θα χώριζαν.  Κι ακόμη χειρότερα: ότι θα την έστελναν πίσω στην Ελλάδα να ζήσει με τη γιαγιά της για κάποιο διάστημα.  Όμως την Κωνσταντίνα δεν τη νοιάζει τίποτε πια.  Ούτε το διαζύγιο των γονιών της και οι καινούριες τους οικογένειες, ούτε η γκρίνια της γιαγιάς και τα προβλήματα στο νέο της σχολείο.  Αυτή έχει βρει τη λύση.  Ας είναι καλά ο Λουμίνης, ένα αγόρι από μεγαλύτερη τάξη.  Ένα γαλάζιο θαυματουργό χαπάκι κι ύστερα άλλο ένα κι ύστερα πολλά θαυματουργά χαπάκια, κι ύστερα πολλά θαυματουργά ψέματα και μια στα ουράνια, μια στο γκρεμό, κι ύστερα… δεν έχει επιστροφή.  Σίγουρα δεν έχει;  


Για να διαβάσετε το απόσπασμα του χολικού βιβλίου, πατήστε εδώ.


Απόσπασμα από ρεπορτάζ των μαθητών του 1ου Γυμνασίου Ελληνικού για την επίσκεψη της Άλκης Ζέη στο σχολείο τους: 
Για το βιβλίο της «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της» μαθαίνουμε ότι δεν είναι μια αληθινή ιστορία, αλλά την εμπνεύστηκε έπειτα από 3 χρόνια εμπειρίας και προσφοράς σε κέντρο απεξάρτησης, κουβεντιάζοντας με πολλά παιδιά και βιώνοντας από κοντά τα προβλήματά τους. Επίσης, για αυτό το βιβλίο έχει αποσπάσει το βραβείο «Το βιβλίο των βιβλιοφάγων», που δίνεται στο πιο διαβασμένο βιβλίο της χρονιάς, το οποίο θεωρεί το πιο σημαντικό από τα πολλά βραβεία που έχει αποσπάσει για τα βιβλία της.

Για να δείτε όλο το κείμενο του ρεπορτάζ, πατήστε εδώ

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Άλκη Ζέη



Δείτε τα έργα της Άλκης Ζέη στην ακόλουθη χρονογραμμή:


Ζωρζ Σαρή, «Και πάλι στο σχολείο»


Το Ποζελλάκι!


      





       Και μια πρόταση για σας:   ένα βιβλίο για τα σχολικά χρόνια!  Όλο και σε κάποια σελίδα θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας!
 
       Βούλα Μάστορη, ''Στο Γυμνάσιο''
        Το δεύτερο βιβλίο από την τετραλογία με την Άννα

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας του 1957, η Άννα, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της που ήθελε να την κάνει μοδίστρα, δίνει εξετάσεις στο γυμνάσιο και πετυχαίνει. Την ίδια ημέρα αρχίζει ένα κρυφό ημερολόγιο, όπου καταγράφει με το δικό της αφοπλιστικό τρόπο καημούς, αγωνίες, χαρές, χτυποκάρδια, τραυματικές εμπειρίες... Σελίδες από αυτό το ημερολόγιο -οι πιο χαρακτηριστικές, τολμηρές , συγκινητικές– παρεμβάλλονται καίρια και αποτελεσματικά στη γενναία και πέρα από προκαταλήψεις αφήγηση αυτής της ιστορίας. 

 Η τετραλογία με την Άννα

 

Επισκεφτείτε το ιστολόγιο της συγγραφέως: 
http://voulamastori-paidika-vivlia.blogspot.gr/

Ζωρζ Σαρή, βίος και έργα


Zωρζ Σαρή from matoula74




Για να δείτε τα έργα της Ζωρζ Σαρή σε εννοιολογικό χάρτη, πατήστε εδώ ή πάνω στην εικόνα.
https://bubbl.us/mindmap?h=1fd79a/407825/20na7ly9K4ImU

Καλή σχολική χρονιά!