Άλκη Ζέη, Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Και έλεγε ότι δε θα ακούσει σήμερα τη γιαγιά της και τις τρεις αχώριστες φίλες της.  Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια.  Ε, βέβαια, πού να καταλάβουν αυτές από εφηβεία, που είναι της γενιάς της Κατοχής!  «Μα δεν πήρες είδηση τίποτα;» ρωτάει και ξαναρωτάει η γιαγιά.

«Όχι, τίποτα.»  Είχε τόσο χαρεί για την καινούρια τους ζωή στη Γερμανία, που ούτε της πέρασε απ’ το νου πως οι γονείς της μια μέρα θα χώριζαν.  Κι ακόμη χειρότερα: ότι θα την έστελναν πίσω στην Ελλάδα να ζήσει με τη γιαγιά της για κάποιο διάστημα.  Όμως την Κωνσταντίνα δεν τη νοιάζει τίποτε πια.  Ούτε το διαζύγιο των γονιών της και οι καινούριες τους οικογένειες, ούτε η γκρίνια της γιαγιάς και τα προβλήματα στο νέο της σχολείο.  Αυτή έχει βρει τη λύση.  Ας είναι καλά ο Λουμίνης, ένα αγόρι από μεγαλύτερη τάξη.  Ένα γαλάζιο θαυματουργό χαπάκι κι ύστερα άλλο ένα κι ύστερα πολλά θαυματουργά χαπάκια, κι ύστερα πολλά θαυματουργά ψέματα και μια στα ουράνια, μια στο γκρεμό, κι ύστερα… δεν έχει επιστροφή.  Σίγουρα δεν έχει;  

Για να διαβάσετε το απόσπασμα του χολικού βιβλίου, πατήστε εδώ.

Απόσπασμα από ρεπορτάζ των μαθητών του 1ου Γυμνασίου Ελληνικού για την επίσκεψη της Άλκης Ζέη στο σχολείο τους: 

Για το βιβλίο της «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της» μαθαίνουμε ότι δεν είναι μια αληθινή ιστορία, αλλά την εμπνεύστηκε έπειτα από 3 χρόνια εμπειρίας και προσφοράς σε κέντρο απεξάρτησης, κουβεντιάζοντας με πολλά παιδιά και βιώνοντας από κοντά τα προβλήματά τους. Επίσης, για αυτό το βιβλίο έχει αποσπάσει το βραβείο «Το βιβλίο των βιβλιοφάγων», που δίνεται στο πιο διαβασμένο βιβλίο της χρονιάς, το οποίο θεωρεί το πιο σημαντικό από τα πολλά βραβεία που έχει αποσπάσει για τα βιβλία της.

Για να δείτε όλο το κείμενο του ρεπορτάζ, πατήστε εδώ.