Παντελής Καλιότσος, «Πασχαλινή Ιστορία»

 

Αρχή φόρμας

Ερώτηση 1 

Να δώσετε έναν άλλον τίτλο στην ιστορία.

 

Ερώτηση 2 

Πόσο διαρκεί η ιστορία μας;

ένα μήνα

μία βδομάδα

 

Ερώτηση 3 

Ο αφηγητής …………………………… στην ιστορία.

συμμετέχει

δε συμμετέχει

 

Ερώτηση 4 

Ο αφηγητής του κειμένου είναι

ομοδιηγητικός -δραματοποιημένος

ετεροδιηγητικός - μη δραματοποιημένος, παντογνώστης

 

Ερώτηση 5 

Η αφήγηση γίνεται σε ... γραμματικό πρόσωπο.

α΄

β΄

γ΄

 

Ερώτηση 6 

Να αντιστοιχίσετε τις λέξεις / φράσεις της στήλης Α με τους χαρακτηρισμούς στη στήλη Β.

Στήλη Α	Κάντε την αντιστοιχία	Στήλη B
1. τον πήρανε τέτοια γέλια	-- A B C D	A. εικόνα
2. σαν να κατρακυλούσανε νερά	-- A B C D	B. μεταφορά
3. οι λεύκες αντιστέκονται στους τοίχους	-- A B C D	C. παρομοίωση
4. Αυτός ένιωθε να ξελαφρώνει	-- A B C D	D. προσωποποίηση
5. οι πασχαλιές μερικές φορές δεν είν’ εντάξει στο ραντεβού. Κάποτε βιάζονται, κάποτε βαριούνται και μαραίνονται	-- A B C D
6. Όλα όμως κρατούσαν μια παράξενη σιωπή	-- A B C D
7. Ήταν ένα λιβαδάκι με φουντωμένες ελιές μπροστά στη γραμμή	-- A B C D

 

Ερώτηση 7 

Να αντιστοιχίσετε τα αποσπάσματα της στήλης Α με τη σωστή αφηγηματική τεχνική της στήλης Β.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ ΛΟΓΟΣ: η αφηγηματική τεχνική με την οποίαν ο αφηγητής αποδίδει τα λόγια,  τις σκέψεις, τις διαθέσεις, τα συναισθήματα κάποιου ήρωά του.

(τα λόγια ανήκουν στον πρωταγωνιστή αλλά λέγονται από τον αφηγητή)

Στήλη Α	Κάντε την αντιστοιχία	Στήλη B
1. O μικρός του κουρείου έχωσε το χέρι του στην πλατιά τσέπη του Τάκη Μπίμπα και τραβά αυτό το νούμερο ανάμεσα σ’ άλλα διακόσια, που έκανε τον κυρ Διονυσάκη να μην πιστεύει στ’ αυτιά του. Και, την ώρα που φώναξε πάλι ο κουρέας «νούμερο 17, Διονυσάκης Γκολφινό-», άρπαξε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, δυνατό.	-- A B C D E	A. Αφήγηση
2. Το τρένο περνά μπροστά γρήγορα, με τα παράθυρά του γεμάτα εικόνες εξοχής. Αμέσως μετά ερχόταν η πόλη, με μια εντύπωση στενόχωρη, σκούρα ή εκτυφλωτική. O ταξιδιώτης νομίζει πως η πόλη ορμά όλο και πιο γρήγορα κατά πάνω στην εξοχή και μόνο οι λεύκες αντιστέκονται στους τοίχους. Και τα «σπαθιά» των αθάνατων γύρω στ’ αγρόχτημα. Καθώς περνά πρωί μεσημέρι, έχει την εντύπωση πολιορκίας, που στενεύει όσο γρήγορα φεύγει το τρένο και μπαίνει στους δρόμους της πόλης. Κάπου εκεί είναι το κουρείο του Τάκη Μπίμπα, είκοσι λεπτά με τα πόδια.	-- A B C D E	B. Περιγραφή
3. — Για πότε λες; — Την Κυριακή του Πάσχα. — Λες δηλαδή να το βάλουμε στη σούβλα; — Ναι. Θα ’ναι πολύ όμορφα στην αυλή, αν έχει λιακάδα. Να καλέσουμε και τους κουμπάρους με τα παιδιά. — Μ’ αρέσει η ιδέα σου, είπε ο κυρ Διονυσάκης. Θα πάρω κληματόβεργες για τη θράκα.	-- A B C D E	C. Ελεύθερος πλάγιος λόγος
4. «Αχ! τι μου ’κανες, Τάκη Μπίμπα! Το ’ξερα γω. Το ’ξερα γω!»	-- A B C D E	D. Εσωτερικός μονόλογος
5. «Όσο καιρό θ’ απουσιάζεις στην εκδρομή σου, ελεεινέ άνθρωπε, τι θα τρώει το σκυλί σου;».	-- A B C D E	E. Διάλογος
6. Φυσικά ποτέ, ποτέ δε θα το ’σφαζε μόνος του. Θεός φυλάξοι!	-- A B C D E
7. Τι ωραία που είναι η ζωή!	-- A B C D E

 

Ερώτηση 8 

Ποιο από τα παρακάτω αποσπάσματα είναι αναδρομική αφήγηση;

Η αλήθεια είναι ότι στο Εσκί Σεχίρ δεν είχε πολεμήσει, δεν έπιασε ούτε μαχαίρι ούτε τουφέκι. Συνόδευε ένα φορτηγό αυτοκίνητο, που τις περισσότερες μέρες έμενε κολλημένο στη λάσπη.

 

Για λίγη ώρα κοίταζε το γείτονα με γουρλωμένα μάτια, ώσπου τον πήρανε τέτοια γέλια, ώστε κι ο γείτονας άρχισε να γελάει, κι οι δυο γελούσανε σαν να κατρακυλούσανε νερά.

 

Έκανε μεταβολή και μπήκε αποφασιστικά στο σπίτι. Η κυρα-Μαρία και τα παιδιά, τρομαγμένα στην ποδιά της, τον περίμεναν και τον κοιτάζανε κατάματα, σαν να μπήκε μέσα ένας φονιάς.

 

Τη Μεγάλη Παρασκευή πρωί πρωί θα ’ρθω να το σφάξω εγώ.