Σάββατο 10 Απριλίου 2021

Διδώ Σωτηρίου, Ταξίδι χωρίς επιστροφή (άσκηση τεχνικής)

 

Αρχή φόρμας

Ερώτηση 1 

Η αφήγηση γίνεται κυρίως σε ... γραμματικό πρόσωπο.

α΄

β΄

γ΄

 

Ερώτηση 2 

Ο αφηγητής …………………………… στην ιστορία.

συμμετέχει

δε συμμετέχει

 

Ερώτηση 3 

Ο αφηγητής είναι

ετεροδιηγητικός και παντογνώστης

ομοδιηγητικός και δραματοποιημένος

 

Ερώτηση 4 

Τα γεγονότα ……………………………………… με τη χρονολογική σειρά τους, συνεπώς η αφήγηση είναι γραμμική.

παρουσιάζονται

δεν παρουσιάζονται

 

Ερώτηση 5 

Σε ορισμένα σημεία παρουσιάζονται αναφορές στο παρελθόν και η αφήγηση γίνεται ……………………………..

χρονολογική -γραμμική

αναδρομική

με την τεχνική in medias res

 

 

 

Ερώτηση 6

Επίσης ο αφηγητής προετοιμάζει/προϊδεάζει τον αναγνώστη για γεγονότα που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον. Η τεχνική αυτή ονομάζεται .....................................

αναδρομή

πρόληψη

in medias res

 

Ερώτηση 7 

Εκφραστικά μέσα

Στήλη Α

Κάντε την αντιστοιχία

Στήλη B

1. Η θεία μου έμεινε απολιθωμένη, άβουλη, νεκρή.

A. μεταφορά

2. εδώ κι εκεί αμέριμνοι οι χωρικοί… τ'αμπέλι

B. ασύνδετο

3. τα κοκκινόμαυρα χώματα, που ρουφούσαν ηδονικά ….. νερά

C. εικόνα

4. τα σταχτιά σύννεφα στην καρδιά.

D. προσωποποίηση

 

 

Ερώτηση 8 

Αφηγηματικοί τρόποι

Στήλη Α

Κάντε την αντιστοιχία

Στήλη B

1. — Το παιδί φεύγει ταξίδι με τη θεία του και την οικογένεια τον Γεράσιμου. — Μπα; και πως τώρα δα, στα καλά καθούμενα; — Μα, ως λένε, δεν είναι κι εντελώς καλά καθούμενα. Κάτι, τα νέα απ’ το μέτωπο είναι άσχημα. — Άσχημα; Όλο απαισιόδοξα τα βλέπει ο Γιάγκος.

A. Αφήγηση

2. «Να κατέβω στο σπίτι; να μην κατέβω;»

B. Περιγραφή

3. Της εξήγησα όλα, όπως τ’ άκουσα, κι όπως μου τα είπε θεία Ερμιόνη και της έδωσα τη σακούλα με τις λίρες.

C. Διάλογος

4. Γιατί πάλι αυτή η αναταραχή κι η τρικυμία; Γιατί οι άνθρωποι του τόπου μας έπρεπε να τρέχουν κυνηγημένοι και να σκοτώνονται. Γιατί να καίγονται πάλι τα σπίτια τους και τα σπαρτά τους και οι ελπίδες τους;

D. Εσωτερικός μονόλογος

5. τα περιβόλια με τα δέντρα, που τα κλαριά τους γέρνανε ως κάτω απ’ τον πλούσιο καρπό, τα κοκκινόμαυρα χώματα, που ρουφούσαν ηδο­νικά τα τρεχούμενα λαχταριστά νερά, τις αγελάδες και τ’ άλογα που αδιάφορα μασούλιζαν το αφράτο χορτάρι τους. Εδώ κι εκεί αμέριμνοι οι χωρικοί με τις κουνιστές τους βράκες, σκάλι­ζαν τη γης και όργωναν τ’ αμπέλια που θα πότιζαν αύριο με το χυμό τους το κέφι των εύθυμων Σμυρνιών, για να τραγουδούν και ν’ αγαπούνε…

 

Τέλος φόρμας

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου