Ειρήνη Μάρρα, Τα κόκκινα λουστρίνια

Η Ειρήνη Μάρρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. 

Ακολούθησε Εμπορικές σπουδές και γαλλική φιλολογία.  

 Από την εφηβεία της ήδη έκανε τις πρώτες εμφανίσεις στα γράμματα με δημοσιεύσεις κειμένων της, πεζών και ποιητικών, καθώς και μεταφράσεις σε εφημερίδες και περιοδικά. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολήθηκε συστηματικά μετά το 1972.  Έγραψε παραμύθια, διηγήματα, μυθιστορήματα, θέατρο.  Μετέφρασε Γάλλους συγγραφείς (Βολταίρο, Γκαρωντύ) και μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων.   

Έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις.   

Για πολλά χρόνια έγραφε και παρουσίαζε εκπομπές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.  Δίδαξε λογοτεχνία και μυθοπλασία σε σχολεία και σε σεμινάρια.   

Πέθανε το 1998. 

(Πηγή:Ηλεκτρονικός Άτλαντας Ελληνικής Παιδικής Λογοτεχνία)

 

 Αφηγηματικοί τρόποι

 Τα γεγονότα της ιστορίας δε δίνονται με τη χρονολογική σειρά με την οποία συνέβησαν.  Αντίθετα, η ιστορία αρχίζει από ένα βασικό γεγονός, ένα καίριο σημείο της ιστορίας (την αγορά του δέρματος και την κατασκευή των λουστρινιών) και στη συνέχεια πληροφορούμαστε τα όσα προηγήθηκαν με μια αναδρομική αφήγηση (για να επιστρέψει η ιστορία μετά την αναδρομή και πάλι στο  παρόν και να ολοκληρωθεί).  Η τεχνική αυτή λέγεται in medias res (είναι η ίδια που εφαρμόζει ο Όμηρος στην Οδύσσεια, καθώς αρχίζει η αφήγηση με τον Οδυσσέα στην Καλυψώ και αργότερα μαθαίνουμε τι προηγήθηκε με μια αναδρομή στο παρελθόν)

Παρακάτω δίνονται τα αποσπάσματα του διηγήματος με αρίθμηση σύμφωνα με τη χρονολογική τους σειρά:
2.  Το είχε βάλει από καιρό στο μάτι. ... και παραμόνευε την ώρα.
1.  Η κόρη του δασκάλου ... που όμοιά τους δε φορεθήκανε ποτέ
4.  Ύστερα θα περίμενε μια γιορτή ... ποιος ξέρει… (δε συνέβησαν ποτέ!)
3.  Την κρίσιμη μέρα τύλιξε τα παπούτσια, τα πήρε σπίτι και τα ’κρυψε. ... έπιασε τη φαλτσέτα με το τραγούδι.

Αφηγηματικοί τρόποι σε σχέση με τον χρόνο της αφήγησης (παραδείγματα)
Του ’χε λαβώσει την καρδιά. Η μάνα του πήγαινε κάθε μέρα στο σπίτι του δασκάλου και παραδούλευε, έκανε τη λάτρα. Τον είχε πάρει κάνα δυο φορές μαζί της, σαν τύχαινε να κουβαλήσει τίποτα πράματα. Τότες την έβλεπε από κοντά και την καμάρωνε. Θάρρητα δεν είχανε, μα όσο να πεις, είχανε αλλάξει κουβέντες κάμποσες φορές. Σε μια τέτοια φορά πρόσπεσε να σηκώσει κάτι που έπεσε κι όσο να μπει και να βγει το κορίτσι, αυτός πρόκαμε και μέτρησε με την παλάμη του το παπούτσι της. Είχε κιόλας, βλέπεις, το σχέδιό του καρφωμένο στο φακιδερό κεφάλι του.	Αναδρομική αφήγηση (αναφορά στο παρελθόν)
Ύστερα θα περίμενε μια γιορτή ... ποιος ξέρει…	Πρόληψη (αναφορά στο μέλλον)
Την κρίσιμη μέρα τύλιξε τα παπούτσια, τα πήρε σπίτι και τα ’κρυψε... έπιασε     τη φαλτσέτα με το τραγούδι.	Γραμμική αφήγηση (τα γεγονότα στη χρονολογική τους σειρά)