Ποιος ήταν ο Κάσπαρ Χάουζερ;

Το μνημείο στην Νυρεμβέργη

Το πρωινό της 28ης Μαΐου του 1828, ένας τσαγκάρης είδε έναν νεαρό να περιπλανιέται στους δρόμους της Νυρεμβέργης. Ήταν ταλαιπωρημένος, σαν μεθυσμένος, και δεν ξεπερνούσε τα 16-17 χρόνια.
Ο τσαγκάρης τον πλησίασε και τον ρώτησε τι ψάχνει. Ο νεαρός του έδωσε έναν σφραγισμένο φάκελο που έλεγε ότι έπρεπε να παρουσιαστεί στον διοικητή του 6ου συντάγματος Ιππικού της Νυρεμβέργης.

Αριστ. ο Κάσπαρ Χάουζερ σε σκίτσο του Johann Georg Laminit.  Δεξιά το ένα από τα δύο σημειώματα που είχε μαζί του.

Ο τσαγκάρης τον πήγε στο σπίτι του διοικητή. Οι υπηρέτες του προσπάθησαν να τον περιποιηθούν, αλλά το αγόρι αντιδρούσε παράξενα, αφού δεν αναγνώριζε την μπύρα ή το λουκάνικο. Αντίθετα, έφαγε με απίστευτη βουλιμία ένα κομμάτι ψωμί και ήπιε ένα ποτήρι νερό. Στις ερωτήσεις δεν απαντούσε κανονικά. «Δεν ξέρω» έλεγε συνεχώς και πότε πότε «θέλω να γίνω καβαλάρης, σαν τον πατέρα μου».
Ο διοικητής τον πήγε στην αστυνομία. Κι εκεί τα ίδια. Οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Όταν του έδωσαν ένα χαρτί και ένα μολύβι, εκείνος έγραψε αυστηρά το όνομά του, «Kaspar Hauser», ένα όνομα που έμελλε να γράψει μια από τις πιο περίεργες ιστορίες της Ευρώπης.

Ο Κάσπαρ οδηγήθηκε στον πύργο του Vestner, όπου φυλασσόταν από έναν δεσμοφύλακα και τον επισκεπτόταν συχνά ένας γιατρός και τα παιδιά του δεσμοφύλακα. Ο εντεκάχρονος γιος του δεσμοφύλακα Hiltel, του δίδαξε το αλφάβητο. Όταν μεταφέρθηκε στο σπίτι του δεσμοφύλακα, ο Hiltel παρατήρησε κάποια παράξενα πράγματα στο αγόρι. Δεν ντρεπόταν όταν τον έπλεναν, ενώ φάνηκε να μην ξεχωρίζει τον άντρα από τη γυναίκα, παρά μόνο από τα ρούχα τους. Είχε μονίμως ένα ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπό του.

Η αστυνομία εξέταζε συγχρόνως την περίπτωσή του. Ο νεαρός είχε πάνω του δυο γράμματα, το ένα πιο αινιγματικό από το άλλο. Και τα δυο ήταν γραμμένα στην Βαυαρική διάλεκτο. Το πρώτο έγραφε πως ο αποστολέας, ένας μεροκαματιάρης, έστελνε το παιδί να γίνει στρατιώτης στην Νυρεμβέργη και πίστευε ότι μπορεί να μάθει οτιδήποτε. Η μητέρα του το είχε εγκαταλείψει σε αυτόν και πως το αγόρι ήταν πάντα περιορισμένο μέσα στο σπίτι. Έκλεινε όμως με ένα αινιγματικό αλλά και ανατριχιαστικό τρόπο:
«Αν δεν μπορείτε να τον κρατήσετε, σφάξτε τον ή κρεμάστε τον από την καπνοδόχο».Το δεύτερο γράμμα ήταν μάλλον ένα γράμμα από τη μητέρα του. Το παιδί είχε γεννηθεί το 1812. Ο πατέρας του ήταν νεκρός. Εκείνη ήταν φτωχή και αναγκάστηκε να δώσει το παιδί, με την οδηγία να υπηρετήσει στο Ιππικό , όπως και ο πατέρας του. Το μυστήριο γινόταν όλο και πιο περίπλοκο.

 

  Η ιστορία του Κασπάρ έγινε γνωστή σε ολόκληρη την Νυρεμβέργη. Μαζί του ασχολήθηκε ο διάσημος εγκληματολόγος, Anselm Ritter von Feuerbach, ο οποίος μεσολάβησε να δοθεί το παιδί για υιοθεσία. Συγχρόνως, έψαχνε και την υπόθεσή του. Ο άνθρωπος που τον υιοθέτησε ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Έμαθε τα πάντα στο Κάσπαρ και εκείνος ρουφούσε σαν σφουγγάρι. Έφτασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και μπορούσε πλέον να μιλήσει καθαρά.

 Η ιστορία του έγινε ακόμα πιο μυστήρια, όταν κάποιος αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει. Αποπειράθηκε να τον μαχαιρώσει στον λαιμό μέσα στο σπίτι του, αλλά ο Κάσπαρ έσκυψε και δέχθηκε το μαχαίρι στο μέτωπο. Λιποθύμησε στην προσπάθειά του να ξεφύγει. Ο νεαρός βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, ωστόσο περιέγραψε τον παραλίγο δολοφόνο του, όσο καλύτερα μπορούσε. Είπε πως πριν αποπειραθεί να τον δολοφονήσει του είπε: «Πρέπει να πεθάνεις πριν φύγεις από τη Νυρεμβέργη». Ξεκίνησε αμέσως έρευνα, αν και η κοινή γνώμη πίστεψε πως ο Κάσπαρ προκάλεσε μόνος του τα τραύματά του, προσπαθώντας να ξανακερδίσει την προσοχή της πόλης.

Υιοθετήθηκε ξανά από έναν λόρδο ονόματι Stanhope, ο οποίος όμως τον βαρέθηκε και τον παράτησε στο σπίτι ενός γνωστού του. Κι εκεί ο Κάσπαρ συμπεριφερόταν παράξενα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1832, ο Κάσπαρ θα συναντούσε έναν άντρα σε ένα πάρκο που είχε πληροφορίες για την μητέρα του. Ο άγνωστος του επιτέθηκε με μαχαίρι και τον τραυμάτισε θανάσιμα στον πνεύμονα και το συκώτι.
 

«Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης»...

  
Ο Κασπάρ πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου σε ηλικία 19 ετών. Παρά το γεγονός πως ορίσθηκε μια μεγάλη αμοιβή για όποιον παρείχε στις αρχές πληροφορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη σύλληψη του δολοφόνου, ποτέ δε βρέθηκε τίποτα. Ο Meyer πάντα ήταν καχύποπτος απέναντι στον Κασπάρ και πιθανότατα αυτός ξεκίνησε τις φήμες ότι ο θάνατός του ήταν στην πραγματικότητα αυτοκτονία. Στο χιονισμένο πάρκο βρέθηκαν ίχνη ενός μόνο ανθρώπου και αυτά ανήκαν στον Κασπάρ. Πολλοί υποστήριξαν πως ο νέος προέβη σε αυτή την ενέργεια, καθώς ένιωθε να χάνεται το ενδιαφέρον του κόσμου για το πρόσωπό του. 

Ο Λόρδος Stanhope, στο βιβλίο του που έγραψε 3 χρόνια αργότερα, ισχυριζόταν πως επρόκειτο για μια κατά λάθος αυτοκτονία και πως ο Κασπάρ ήταν ένας απατεώνας που παγιδεύτηκε στο ρόλο του. Όμως ο Δρ Friedrich Wilhelm Heidenreich που έκανε την αυτοψία στο σώμα του Κασπάρ εκτίμησε πως βάσει του μεγέθους της πληγής, ήταν αδύνατο να την είχε προκαλέσει ο ίδιος ο Κασπάρ. 

 

Ο Κασπάρ πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου σε ηλικία 19 ετών. Παρά το γεγονός πώς ορίσθηκε μια μεγάλη αμοιβή για όποιον παρείχε στις αρχές πληροφορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη σύλληψη του δολοφόνου, ποτέ δε βρέθηκε τίποτα. Ο Meyer πάντα ήταν καχύποπτος απέναντι στον Κασπάρ και πιθανότατα αυτός ξεκίνησε τις φήμες ότι ο θάνατός του ήταν στην πραγματικότητα αυτοκτονία. Στο χιονισμένο πάρκο βρέθηκαν ίχνη ενός μόνο ανθρώπου και αυτά ανήκαν στον Κασπάρ. Πολλοί υποστήριξαν πώς ο νέος προέβη σε αυτή την ενέργεια καθώς ένιωθε να χάνεται το ενδιαφέρον του κόσμου για το πρόσωπό του. Ο Λόρδος Stanhope, στο βιβλίο του που έγραψε 3 χρόνια αργότερα, ισχυριζόταν πώς επρόκειτο για μια κατά λάθος αυτοκτονία και πώς ο Κασπάρ ήταν ένας απατεώνας που παγιδεύτηκε στο ρόλο του. Όμως ο Δρ Friedrich Wilhelm Heidenreich που έκανε την αυτοψία στο σώμα του Κασπάρ εκτίμησε πώς βάσει του μεγέθους της πληγής, ήταν αδύνατο να την είχε προκαλέσει ο ίδιος ο Κασπάρ. Πηγή: www.lifo.gr

Δύο από τα ... 300 βιβλία που γράφτηκαν για τον Κάσπαρ Χάουζερ

Μια απίθανη συνωμοσία
Μερικοί υποστηρίζουν πως ο Κάσπαρ ήταν μια αθώα ψυχή που χειραγωγήθηκε. Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας ικανότατος τυχοδιώκτης, που εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και καταστάσεις.

 Ο εγκληματολόγος Feuerbach στην έρευνά του κατέληξε, αν και αρχικά ήταν αρκετά αρνητικός, πως  ο Κάσπαρ Χάουζερ ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Δούκα του Baden, όπως αργότερα έγραψε και στο βιβλίο του. Ο Δούκας του Baden έκανε τρεις γιους οι οποίοι πέθαναν, ενώ οι κόρες του έζησαν όλες. Ο ίδιος, όταν δηλητηριάστηκε, υποστήριξε ότι το ίδιο έγινε και με τους γιους του. Το πρώτο παιδί, ο Κάσπαρ, αντικαταστάθηκε με ένα νεκρό παιδί ενός χωρικού και δόθηκε σε έναν στρατιώτη για να το κρατήσει έγκλειστο σε ένα σπίτι. Η μητριά του Δούκα, επωφελήθηκε απ’ όλη αυτή την κατάσταση για να τοποθετήσει στην θέση του Δούκα τον γιο της, Leopold. Κάποια χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Ludwig της Βαυαρίας φέρεται να παραδέχτηκε στο ημερολόγιό του πως ο Κάσπαρ ήταν ο «νόμιμος Μεγάλος Δούκας του Baden».
Όλα αυτά τα χρόνια ο νόμιμος διάδοχος λοιπόν κρυβόταν σε ένα σπίτι και αργότερα θα γινόταν ένας απλός στρατιώτης. Τέλειο σχέδιο, ισχυρίστηκε ο Feuerbach, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά νεκρός σε ένα ταξίδι του, όπου θα συναντούσε κάποιον για να συζητήσει για τον Κάσπαρ. Το ίδιο και ο γιος του, λίγα χρόνια αργότερα.

Ανάλυση DNA πραγματοποιήθηκε το 1996 σε ένα ματωμένο πουκάμισο του Κάπσαρ, αλλά τα απουελέσματα δεν έπεισαν λόγω της αμφισβητήσιμης προέλευσης του ρούχου

 

Αριστ. το τσαντάκι που υποτίθεται ότι άρπαξε ο Κάσπαρ από τον δολοφόνο του.  Δεξιά μια τούφα μαλλιά του Κάσπαρ.  Ανάλυση DNA που έγινε το 2002 έδειξε μια πιθανή συγγένεια με την πριγκιπική οικογένεια του Baden.

Η ιστορία του Κάσπαρ παραμένει ένα άλυτο μυστήριο μέχρι σήμερα. Αποτέλεσε αγαπημένο θέμα της λογοτεχνίας, της εγκληματολογίας και του κινηματογράφου. Το 1974, ο σκηνοθέτης Werner Herzog παρουσίασε εξαιρετικά επιτυχημένα, την δική του εκδοχή για την ζωή του στην ταινία «Το αίνιγμα του Kaspar Hauser». Συνολικά, γράφτηκαν 300 βιβλία για την ιστορία του, μια ιστορία που ακόμα δεν έχει μια σίγουρη λύση στο μυστήριο που την περιέβαλε από την αρχή της, στις 26 Μαΐου του 1828.

Το αίνιγμα του Κάσπαρ Χάουζερ (1974), ταινία του Herzog

Πηγές: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/ 

http://www.lifo.gr/team/sansimera/38574

 

Άλλα τα είχε γράψει η μητέρα του. Έλεγε ότι ο πατέρας του υπηρετούσε στο ιππικό πριν πεθάνει και ζητούσε από τον γιο της να υπηρετήσει στο ίδιο σύνταγμα με τον πατέρα του. Αφού τέθηκε υπό την κηδεμονία του δημοτικού συμβουλίου περιέγραψε πως τον είχαν έγκλειστο σε ένα μικρό δωμάτιο και τον τάιζαν μόνο με ψωμί και νερό. Στο μεταξύ είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν ιστορίες σχετικά με το πώς είχε μεγαλώσει στο δάσος και οι άνθρωποι ήθελαν να μάθουν την πραγματική του ταυτότητα. Σύμφωνα με διαφορετικές κουτσομπολίστικες εκδοχές ήταν είτε απατεώνας είτε παιδί της αριστοκρατίας, ίσως ακόμα και μέλος του οίκου των Μπάντεν....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/

Η ιστορία του Κασπάρ Χάουζερ εξακολουθεί να είναι πολλή γνωστή στη Γερμανία, ακόμα και αν δεν ακούγεται πλέον αλλού. Με το πέρασμα των χρόνων, τα μυστήρια και οι ασάφειές της άνοιξαν τον δρόμο για πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Για κάποιους ο Χάουζερ ήταν μια αθώα ψυχή την οποία χειραγώγησε ο περίγυρός του, ενώ για άλλους ήταν ένα πανούργος απατεώνας που εκμεταλλεύτηκε την κατάστασή του στο έπακρο. Η ιστορία έχει παρουσιαστεί σαν το παραμύθι ενός Μόγλι (ο Χάουζερ δεν ήταν, ούτε ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν κάτι τέτοιο), αλλά και σαν μια βασιλική συνωμοσία με μωρά που τα αντάλλαξαν στη γέννα οι σφετεριστές του οίκου των Μπάντεν. Τον Μάρτιο του 1826 ο Κασπάρ Χάουζερ έφτασε στη Νυρεμβέργη, θέτοντας σε κίνηση ένα μυστήριο, το οποίο, παρά την έντονη και εξονυχιστική έρευνα και τα πολλά πρόσφατα τεστ DNA, αντέχει μέχρι και σήμερα. Μόλις έφτασε στη Νυρεμβέργη, ο Χάουζερ ζήτησε να τον οδηγήσουν στο σπίτι του λοχαγού ενός συντάγματος ιππικού που ήταν εγκατεστημένο στην πόλη. Δεν είχε σχεδόν καθόλου υπάρχοντα, με εξαίρεση κάποια γράμματα. Μερικά από αυτά τα είχε γράψει ένας άντρας που έλεγε ότι του είχε δοθεί η κηδεμονία του Χάουζερ το 1812 όταν ο τελευταίος ήταν βρέφος, κάτι που σήμαινε ότι ο Χάουζερ ήταν 16 ετών όταν εμφανίστηκε στην πόλη....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/

Η ιστορία του Κασπάρ Χάουζερ εξακολουθεί να είναι πολλή γνωστή στη Γερμανία, ακόμα και αν δεν ακούγεται πλέον αλλού. Με το πέρασμα των χρόνων, τα μυστήρια και οι ασάφειές της άνοιξαν τον δρόμο για πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Για κάποιους ο Χάουζερ ήταν μια αθώα ψυχή την οποία χειραγώγησε ο περίγυρός του, ενώ για άλλους ήταν ένα πανούργος απατεώνας που εκμεταλλεύτηκε την κατάστασή του στο έπακρο. Η ιστορία έχει παρουσιαστεί σαν το παραμύθι ενός Μόγλι (ο Χάουζερ δεν ήταν, ούτε ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν κάτι τέτοιο), αλλά και σαν μια βασιλική συνωμοσία με μωρά που τα αντάλλαξαν στη γέννα οι σφετεριστές του οίκου των Μπάντεν. Τον Μάρτιο του 1826 ο Κασπάρ Χάουζερ έφτασε στη Νυρεμβέργη, θέτοντας σε κίνηση ένα μυστήριο, το οποίο, παρά την έντονη και εξονυχιστική έρευνα και τα πολλά πρόσφατα τεστ DNA, αντέχει μέχρι και σήμερα. Μόλις έφτασε στη Νυρεμβέργη, ο Χάουζερ ζήτησε να τον οδηγήσουν στο σπίτι του λοχαγού ενός συντάγματος ιππικού που ήταν εγκατεστημένο στην πόλη. Δεν είχε σχεδόν καθόλου υπάρχοντα, με εξαίρεση κάποια γράμματα. Μερικά από αυτά τα είχε γράψει ένας άντρας που έλεγε ότι του είχε δοθεί η κηδεμονία του Χάουζερ το 1812 όταν ο τελευταίος ήταν βρέφος, κάτι που σήμαινε ότι ο Χάουζερ ήταν 16 ετών όταν εμφανίστηκε στην πόλη....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/

Η ιστορία του Κασπάρ Χάουζερ εξακολουθεί να είναι πολλή γνωστή στη Γερμανία, ακόμα και αν δεν ακούγεται πλέον αλλού. Με το πέρασμα των χρόνων, τα μυστήρια και οι ασάφειές της άνοιξαν τον δρόμο για πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Για κάποιους ο Χάουζερ ήταν μια αθώα ψυχή την οποία χειραγώγησε ο περίγυρός του, ενώ για άλλους ήταν ένα πανούργος απατεώνας που εκμεταλλεύτηκε την κατάστασή του στο έπακρο. Η ιστορία έχει παρουσιαστεί σαν το παραμύθι ενός Μόγλι (ο Χάουζερ δεν ήταν, ούτε ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν κάτι τέτοιο), αλλά και σαν μια βασιλική συνωμοσία με μωρά που τα αντάλλαξαν στη γέννα οι σφετεριστές του οίκου των Μπάντεν. Τον Μάρτιο του 1826 ο Κασπάρ Χάουζερ έφτασε στη Νυρεμβέργη, θέτοντας σε κίνηση ένα μυστήριο, το οποίο, παρά την έντονη και εξονυχιστική έρευνα και τα πολλά πρόσφατα τεστ DNA, αντέχει μέχρι και σήμερα. Μόλις έφτασε στη Νυρεμβέργη, ο Χάουζερ ζήτησε να τον οδηγήσουν στο σπίτι του λοχαγού ενός συντάγματος ιππικού που ήταν εγκατεστημένο στην πόλη. Δεν είχε σχεδόν καθόλου υπάρχοντα, με εξαίρεση κάποια γράμματα. Μερικά από αυτά τα είχε γράψει ένας άντρας που έλεγε ότι του είχε δοθεί η κηδεμονία του Χάουζερ το 1812 όταν ο τελευταίος ήταν βρέφος, κάτι που σήμαινε ότι ο Χάουζερ ήταν 16 ετών όταν εμφανίστηκε στην πόλη. Άλλα τα είχε γράψει η μητέρα του. Έλεγε ότι ο πατέρας του υπηρετούσε στο ιππικό πριν πεθάνει και ζητούσε από τον γιο της να υπηρετήσει στο ίδιο σύνταγμα με τον πατέρα του. Αφού τέθηκε υπό την κηδεμονία του δημοτικού συμβουλίου περιέγραψε πως τον είχαν έγκλειστο σε ένα μικρό δωμάτιο και τον τάιζαν μόνο με ψωμί και νερό. Στο μεταξύ είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν ιστορίες σχετικά με το πώς είχε μεγαλώσει στο δάσος και οι άνθρωποι ήθελαν να μάθουν την πραγματική του ταυτότητα. Σύμφωνα με διαφορετικές κουτσομπολίστικες εκδοχές ήταν είτε απατεώνας είτε παιδί της αριστοκρατίας, ίσως ακόμα και μέλος του οίκου των Μπάντεν. 63110864Όποια εκδοχή κι αν επέλεξαν να πιστέψουν οι άνθρωποι, τα μέσα ενημέρωσης τη Γερμανίας και ολόκληρης της Ευρώπη ασχολήθηκαν τόσο πολύ με την ξαφνική εμφάνιση του μυστηριώδους αγοριού, που η ιστορία πήρε απίστευτες διαστάσεις. Στην αρχή, τον Χάουζερ φρόντιζε ένας δάσκαλος ο ποίος εκτός από τα μαθήματα που του έκανε, άρχισε να πειραματίζεται πάνω του με ομοιοπαθητικές θεραπείες. Οι θεραπείες δεν είχαν ιδιαίτερα αποτελέσματα. Μετά από ένα περιστατικό στο σπίτι του δασκάλου όπου ο Χάουζερ ισχυρίστηκε ότι τραυματίστηκε στο μέτωπο από τον άνθρωπο που τον είχε φέρει στη Νυρεμβέργη, τον υιοθέτησε ο άγγλος αριστοκράτης λόρδος Στάνθορ. Ο Στάνθορ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την υποτιθέμενη σχέση του Χάουζερ με την αριστοκρατία, αλλά φαίνεται να έχασε το ενδιαφέρον του όταν αυτή δεν μπορούσε να αποδειχτεί, λέγοντας ότι ο Χάουζερ ήταν στην πραγματικότητα ένας απατεώνας που επιζητούσε την προσοχή. Στη συνέχεια, ο Χάουζερ τέθηκε υπό τη φροντίδα ενός άλλου δασκάλου, ο οποίος σχημάτισε την ίδια άποψη με τον λόρδο Στάνθορ. Ωστόσο, ο Χάουζερ έκανε σημαντική πρόοδο στην εκπαίδευσή του, παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν χαζό όταν πρωτοεμφανίστηκε και βρήκε δουλειά ως υπάλληλος γραφείου. Το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το άτομό του ατόνησε σιγά- σιγά μέχρι τον Δεκέμβρη του 1833, όταν επέστρεψε στο κατάλυμά του με μια μαχαιριά στο στήθος, λέγοντας ότι του είχε επιτεθεί ξανά ο ίδιος άντρας, ο προηγούμενος κηδεμόνας και δεσμοφύλακάς του. Στην αρχή ο δάσκαλος δεν τον πίστεψε θεωρώντας ότι ήθελε και πάλι να βρεθεί στο επίκεντρο, αλλά κάλεσε τελικά έναν γιατρό όταν διαπίστωσε πόσο σοβαρό ήταν το τραύμα του. Ο Χάουζερ είπε ότι είχε χάσει το πορτοφόλι του στο πάρκο όπου έγινε η επίθεση και ότι μέσα σε αυτό υπήρχε ένα γράμμα. Το γράμμα που βρέθηκε φαινόταν να περιέχει την ομολογία του ανθρώπου που επιτέθηκε στον Χάουζερ, αλλά υπήρχαν κενά ως προς την ταυτότητα του. Αυτό προκάλεσε αμέσως υποψίες ότι το γράμμα το είχε γράψει ο ίδιος ο Χάουζερ και ότι μαχαιρώθηκε μόνος του σ ε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη δημοσιότητα που απολάμβανε στο παρελθόν. Λίγες ημέρες αργότερα ο Χάουζερ πέθανε και κατά τη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε βρέθηκαν μάρτυρες που τον είχαν δει στο πάρκο με έναν άλλο άνδρα, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι δεν ήταν μόνος του όταν μαχαιρώθηκε.Ansbach_macht_Kaspar_Hauser_zum_Musical-Star-14457_1 Οι ακριβείς συνθήκες στου θανάτου του, όπως τόσες άλλες πτυχές της σύντομης ζωής του, δεν έχουν διαλευκανθεί πλήρως, προσθέτοντας ακόμα περισσότερο μυστήριο σε αυτή την αινιγματική ιστορία. Οι φήμες ότι ο Χάουζερ ήταν όντως ένας χαμένος πρίγκιπας του οίκου των Μπαντεν, είχαν αρχίσει να διαδίδονται σχεδόν με την άφιξή του στη Νυρεμβέργη. Μετά από τον μυστηριώδη θάνατό του, εντάθηκαν από εκείνους που ισχυρίζονταν ότι τον είχαν δολοφονήσει για να μη διεκδικήσει τα κληρονομικά δικαιώματά του. Ο Κάρολος ο μέγας δούκας του Μπάντεν έκανε δυο παιδιά με τη γυναίκα του τη Στεφανί Ντε Μπουαρνέ, την υιοθετημένη κόρη του Ναπολέοντα. Και τα δύο παιδιά πέθαναν σε νηπιακή ηλικία. Το ένα από αυτά γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1812, δηλαδή είχε σχεδόν την ίδια ηλικία με τον Χάουζερ και πέθανε λίγες βδομάδες αργότερα. Εφόσον δεν υπήρχε άρρεν κληρονόμος εν ζωή, όταν ο Κάρολος πέθανε, το 1818, τον διαδέχτηκε ο θείος του Λουβοδίκος, τον οποίο με τη σειρά του διαδέχτηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Λεοπόλδος. Σύμφωνα με την ιστορία ήταν πραγματικός γιος του μεγάλου δούκα. Η μητέρα του Λεοπόλδου, η κοντέσα του Χούσμπεργκ, είχε ανταλλάξει τον Χάουζερ με το άψυχο σώμα ενός αγοριού λίγο μετά τη γέννα του, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον Λεοπόλδο να γίνει ο μέγας δούκας σε βάθος χρόνου. Στη συνέχεια η κοντέσα παρέδωσε το αγόρι στον άντρα που είχε φέρει τον Χάουζερ στη Νυρεμβέργη και αυτός τον κράτησε έγκλειστο μέχρι να περάσουν τα 16α γενέθλιά του, οπότε και τον άφησε ελεύθερο στην πόλη προφανώς επειδή δεν ήξερε ποιος ήταν. Η ιστορία παρέμεινε στο μεγαλύτερο μέρος της ως έχει, δηλαδή ήταν αδύνατο να την τεκμηριώσει ή να την αντικρούσει κανείς, μέχρι την εμφάνιση των τεστ DNA τη δεκαετία του 1990, όταν και έγιναν τεστ στους λεκέδες αίματος που βρέθηκαν σε εσώρουχα τα οποία ανήκαν θεωρητικά στον Χάουζερ. Η σύγκριση με το DNA ενός απογόνου της Στεφανί Ντε Μπουαρνέ έδειξε ότι δεν ήταν μητέρα του- μια εξέλιξη που θα πίστευε κανείς ότι θα έκλεινε το ζήτημα. Kaspar_hauser_grab «Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης» Όμως πολύ γρήγορα κάποιοι άρχισαν να αμφισβητούν τη γνησιότητα των εσωρούχων. Αυτό οδήγησε στο δεύτερο τεστ που έγινε σε μια τούφα μαλλιών του Χάουζερ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε ταύτιση στο DNA ακόμα και αν αυτή δεν μπορούσε να οδηγήσει σε οριστικά συμπεράσματα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Έτσι παρά την παρέμβαση της σύγχρονης επιστήμης της εγκληματολογίας το μυστήριο παραμένει άλυτο. Η ιστορία συνοψίζεται στην επιγραφή που υπάρχει στην ταυτότητα του Χάουζερ. «Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης». ΠΗΓΗ: Τα μεγάλα μυστήρια της ιστορίας, του Bill Price, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/

Η ιστορία του Κασπάρ Χάουζερ εξακολουθεί να είναι πολλή γνωστή στη Γερμανία, ακόμα και αν δεν ακούγεται πλέον αλλού. Με το πέρασμα των χρόνων, τα μυστήρια και οι ασάφειές της άνοιξαν τον δρόμο για πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Για κάποιους ο Χάουζερ ήταν μια αθώα ψυχή την οποία χειραγώγησε ο περίγυρός του, ενώ για άλλους ήταν ένα πανούργος απατεώνας που εκμεταλλεύτηκε την κατάστασή του στο έπακρο. Η ιστορία έχει παρουσιαστεί σαν το παραμύθι ενός Μόγλι (ο Χάουζερ δεν ήταν, ούτε ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν κάτι τέτοιο), αλλά και σαν μια βασιλική συνωμοσία με μωρά που τα αντάλλαξαν στη γέννα οι σφετεριστές του οίκου των Μπάντεν. Τον Μάρτιο του 1826 ο Κασπάρ Χάουζερ έφτασε στη Νυρεμβέργη, θέτοντας σε κίνηση ένα μυστήριο, το οποίο, παρά την έντονη και εξονυχιστική έρευνα και τα πολλά πρόσφατα τεστ DNA, αντέχει μέχρι και σήμερα. Μόλις έφτασε στη Νυρεμβέργη, ο Χάουζερ ζήτησε να τον οδηγήσουν στο σπίτι του λοχαγού ενός συντάγματος ιππικού που ήταν εγκατεστημένο στην πόλη. Δεν είχε σχεδόν καθόλου υπάρχοντα, με εξαίρεση κάποια γράμματα. Μερικά από αυτά τα είχε γράψει ένας άντρας που έλεγε ότι του είχε δοθεί η κηδεμονία του Χάουζερ το 1812 όταν ο τελευταίος ήταν βρέφος, κάτι που σήμαινε ότι ο Χάουζερ ήταν 16 ετών όταν εμφανίστηκε στην πόλη. Άλλα τα είχε γράψει η μητέρα του. Έλεγε ότι ο πατέρας του υπηρετούσε στο ιππικό πριν πεθάνει και ζητούσε από τον γιο της να υπηρετήσει στο ίδιο σύνταγμα με τον πατέρα του. Αφού τέθηκε υπό την κηδεμονία του δημοτικού συμβουλίου περιέγραψε πως τον είχαν έγκλειστο σε ένα μικρό δωμάτιο και τον τάιζαν μόνο με ψωμί και νερό. Στο μεταξύ είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν ιστορίες σχετικά με το πώς είχε μεγαλώσει στο δάσος και οι άνθρωποι ήθελαν να μάθουν την πραγματική του ταυτότητα. Σύμφωνα με διαφορετικές κουτσομπολίστικες εκδοχές ήταν είτε απατεώνας είτε παιδί της αριστοκρατίας, ίσως ακόμα και μέλος του οίκου των Μπάντεν. 63110864Όποια εκδοχή κι αν επέλεξαν να πιστέψουν οι άνθρωποι, τα μέσα ενημέρωσης τη Γερμανίας και ολόκληρης της Ευρώπη ασχολήθηκαν τόσο πολύ με την ξαφνική εμφάνιση του μυστηριώδους αγοριού, που η ιστορία πήρε απίστευτες διαστάσεις. Στην αρχή, τον Χάουζερ φρόντιζε ένας δάσκαλος ο ποίος εκτός από τα μαθήματα που του έκανε, άρχισε να πειραματίζεται πάνω του με ομοιοπαθητικές θεραπείες. Οι θεραπείες δεν είχαν ιδιαίτερα αποτελέσματα. Μετά από ένα περιστατικό στο σπίτι του δασκάλου όπου ο Χάουζερ ισχυρίστηκε ότι τραυματίστηκε στο μέτωπο από τον άνθρωπο που τον είχε φέρει στη Νυρεμβέργη, τον υιοθέτησε ο άγγλος αριστοκράτης λόρδος Στάνθορ. Ο Στάνθορ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την υποτιθέμενη σχέση του Χάουζερ με την αριστοκρατία, αλλά φαίνεται να έχασε το ενδιαφέρον του όταν αυτή δεν μπορούσε να αποδειχτεί, λέγοντας ότι ο Χάουζερ ήταν στην πραγματικότητα ένας απατεώνας που επιζητούσε την προσοχή. Στη συνέχεια, ο Χάουζερ τέθηκε υπό τη φροντίδα ενός άλλου δασκάλου, ο οποίος σχημάτισε την ίδια άποψη με τον λόρδο Στάνθορ. Ωστόσο, ο Χάουζερ έκανε σημαντική πρόοδο στην εκπαίδευσή του, παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν χαζό όταν πρωτοεμφανίστηκε και βρήκε δουλειά ως υπάλληλος γραφείου. Το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το άτομό του ατόνησε σιγά- σιγά μέχρι τον Δεκέμβρη του 1833, όταν επέστρεψε στο κατάλυμά του με μια μαχαιριά στο στήθος, λέγοντας ότι του είχε επιτεθεί ξανά ο ίδιος άντρας, ο προηγούμενος κηδεμόνας και δεσμοφύλακάς του. Στην αρχή ο δάσκαλος δεν τον πίστεψε θεωρώντας ότι ήθελε και πάλι να βρεθεί στο επίκεντρο, αλλά κάλεσε τελικά έναν γιατρό όταν διαπίστωσε πόσο σοβαρό ήταν το τραύμα του. Ο Χάουζερ είπε ότι είχε χάσει το πορτοφόλι του στο πάρκο όπου έγινε η επίθεση και ότι μέσα σε αυτό υπήρχε ένα γράμμα. Το γράμμα που βρέθηκε φαινόταν να περιέχει την ομολογία του ανθρώπου που επιτέθηκε στον Χάουζερ, αλλά υπήρχαν κενά ως προς την ταυτότητα του. Αυτό προκάλεσε αμέσως υποψίες ότι το γράμμα το είχε γράψει ο ίδιος ο Χάουζερ και ότι μαχαιρώθηκε μόνος του σ ε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη δημοσιότητα που απολάμβανε στο παρελθόν. Λίγες ημέρες αργότερα ο Χάουζερ πέθανε και κατά τη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε βρέθηκαν μάρτυρες που τον είχαν δει στο πάρκο με έναν άλλο άνδρα, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι δεν ήταν μόνος του όταν μαχαιρώθηκε.Ansbach_macht_Kaspar_Hauser_zum_Musical-Star-14457_1 Οι ακριβείς συνθήκες στου θανάτου του, όπως τόσες άλλες πτυχές της σύντομης ζωής του, δεν έχουν διαλευκανθεί πλήρως, προσθέτοντας ακόμα περισσότερο μυστήριο σε αυτή την αινιγματική ιστορία. Οι φήμες ότι ο Χάουζερ ήταν όντως ένας χαμένος πρίγκιπας του οίκου των Μπαντεν, είχαν αρχίσει να διαδίδονται σχεδόν με την άφιξή του στη Νυρεμβέργη. Μετά από τον μυστηριώδη θάνατό του, εντάθηκαν από εκείνους που ισχυρίζονταν ότι τον είχαν δολοφονήσει για να μη διεκδικήσει τα κληρονομικά δικαιώματά του. Ο Κάρολος ο μέγας δούκας του Μπάντεν έκανε δυο παιδιά με τη γυναίκα του τη Στεφανί Ντε Μπουαρνέ, την υιοθετημένη κόρη του Ναπολέοντα. Και τα δύο παιδιά πέθαναν σε νηπιακή ηλικία. Το ένα από αυτά γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1812, δηλαδή είχε σχεδόν την ίδια ηλικία με τον Χάουζερ και πέθανε λίγες βδομάδες αργότερα. Εφόσον δεν υπήρχε άρρεν κληρονόμος εν ζωή, όταν ο Κάρολος πέθανε, το 1818, τον διαδέχτηκε ο θείος του Λουβοδίκος, τον οποίο με τη σειρά του διαδέχτηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Λεοπόλδος. Σύμφωνα με την ιστορία ήταν πραγματικός γιος του μεγάλου δούκα. Η μητέρα του Λεοπόλδου, η κοντέσα του Χούσμπεργκ, είχε ανταλλάξει τον Χάουζερ με το άψυχο σώμα ενός αγοριού λίγο μετά τη γέννα του, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον Λεοπόλδο να γίνει ο μέγας δούκας σε βάθος χρόνου. Στη συνέχεια η κοντέσα παρέδωσε το αγόρι στον άντρα που είχε φέρει τον Χάουζερ στη Νυρεμβέργη και αυτός τον κράτησε έγκλειστο μέχρι να περάσουν τα 16α γενέθλιά του, οπότε και τον άφησε ελεύθερο στην πόλη προφανώς επειδή δεν ήξερε ποιος ήταν. Η ιστορία παρέμεινε στο μεγαλύτερο μέρος της ως έχει, δηλαδή ήταν αδύνατο να την τεκμηριώσει ή να την αντικρούσει κανείς, μέχρι την εμφάνιση των τεστ DNA τη δεκαετία του 1990, όταν και έγιναν τεστ στους λεκέδες αίματος που βρέθηκαν σε εσώρουχα τα οποία ανήκαν θεωρητικά στον Χάουζερ. Η σύγκριση με το DNA ενός απογόνου της Στεφανί Ντε Μπουαρνέ έδειξε ότι δεν ήταν μητέρα του- μια εξέλιξη που θα πίστευε κανείς ότι θα έκλεινε το ζήτημα. Kaspar_hauser_grab «Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης» Όμως πολύ γρήγορα κάποιοι άρχισαν να αμφισβητούν τη γνησιότητα των εσωρούχων. Αυτό οδήγησε στο δεύτερο τεστ που έγινε σε μια τούφα μαλλιών του Χάουζερ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε ταύτιση στο DNA ακόμα και αν αυτή δεν μπορούσε να οδηγήσει σε οριστικά συμπεράσματα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Έτσι παρά την παρέμβαση της σύγχρονης επιστήμης της εγκληματολογίας το μυστήριο παραμένει άλυτο. Η ιστορία συνοψίζεται στην επιγραφή που υπάρχει στην ταυτότητα του Χάουζερ. «Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης». ΠΗΓΗ: Τα μεγάλα μυστήρια της ιστορίας, του Bill Price, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ena-apo-ta-alita-enigmata-tis-istorias-i-mistiriodis-emfanisi-ke-o-thanatos-tou-kaspar-chaouzer-sti-niremvergi-ischirizotan-oti-itan-egklistos-mechri-ta-16-ke-itan-apogonos-tou-vasilikou-ikou-telik/